75 jaar Optimist

Kolonel Cliff McKay van de Optimist Club Clearwater, een vereniging die sinds 1919 jeugdactiviteiten organiseert, gaf Clark Mills de opdracht een lichte en veilige boot te ontwerpen voor een jeugdzeilprogramma in plaats van de ‘zeepkar’. Deze boot moest eenvoudig door de vaders te bouwen zijn en mocht niet meer kosten dan 50 dollar. Dit om het zeilen voor iedereen toegankelijk te houden.

Clark ontwierp een klein maar stabiel bootje, waarvan de eerste in 1948 werd gebouwd. Door de Optimist van platte neus te voorzien, wist hij de benodigde hoeveelheid hout te beperken, en wist hij de kostprijs op 47,50 dollar te houden. Dit bootje werd OPTIMIST genoemd. Rond Clearwater werd de Optimist al snel een populaire klasse, hoewel de verspreiding ervan beperkt bleef.

Daar kwam in 1954 verandering in doordat Axel Damgaard, schipper van de Deense driemaster de “Cristian Radich”, toevallig een Optimist bij een zeilvereniging in Florida zag, toen hij met zijn schip in Amerika aanmeerde.

Hij vond het erg indrukwekkend zoals de kinderen met de bootjes om konden gaan en nam een bouwtekening mee naar Denemarken. Daar vond hij een weekblad bereid om er een artikel aan te wijden en al snel krijgt de Optimist bekendheid in Denemarken en andere Scandinavische landen.

In 1960 werd de Optimist door Nigel Ringrose in Engeland geïntroduceerd. Nu er meerdere landen zijn waar de Optimist bekendheid geniet, worden de eerste afspraken over de hoofdafmetingen gemaakt. In 1962 vindt in Engeland (Hamble) de eerste internationale wedstrijd plaats met deelnemers uit Denemarken, Engeland en Amerika.

De International Optimist Dinghy Association (IODA), wordt in 1965 opgericht. Met de opening van de Olympische zeilwedstrijden in Kiel (Duitsland) krijgt de Optimist internationale aandacht en begint verdere verspreiding over de wereld. In 1965 werd het eerste wereldkampioenschap onder de vlag van het IODA georganiseerd.

In 1974 werd in Nederland de klasse Nationaal erkend.

Vandaag de dag is de Optimist de kleinste boot in afmetingen, maar de grootste internationale eenheidsklasse met meer dan 500.000 geregistreerde boten in de 90 landen die lid zijn van de IODA. Veel Olympische zeilers zijn hun carrière begonnen in de Optimist en zoals het er nu uitziet, zal dat voorlopig niet gaan veranderen!

30 jaar 2.4mR

De "2.4 Metre" vindt zijn oorsprong in Stockholm in 1983 waar locale scheepsontwerpers de "R metre" regel gebruikte om een één persoon's kielboot te ontwerpen. Uiteindelijk werd het de 2.4mR . Het is een doordacht wedstrijd schip dat de de gevoeligheid van een "Dinghy" heeft en de complexiteit van een America's Cup 12m racer heeft zonder de astronomische kosten. Als zuster schip van de grotere 6m, 8m en 12m klasse ontwerp, heeft de 2.4mR de typische krachtige zeilstijl van de "Metre boat" design.

Omdat de stuurman in de vaarrichting van de boot zit met alle trim control lijnen binnen handbereik, is het zeilen van de 2.4mR lichamelijk niet inspannend. De wedstrijden worden in een "Open Class" gevaren waarin man, vrouw, jong en oud, validen en invaliden tegen elkaar kunnen varen. Omdat de stuurman zich dicht bij het gewichts' zwaartepunt van het schip bevindt, is de 2.4mR ongevoelig voor verschil in lichaam's gewicht tussen de ene of de ander stuurman. In tegendeel, wedstrijdzeilen in een 2.4mR geeft de nadruk op zeiltrim, taktiek en strategie.

De 2.4mR werd snel een populaire klasse en is nu wereldwijd bekend. In 1992 bereikte de "2.4mR class" een Internationale Status en officiele Wereld kampioenschappen zijn sindsdien jaarlijks gehouden waarin 70 tot 100 boten aan de start verschijnen. Omdat de 2.4mR goed handelbaar is voor zeilers met een handicap, is het sinds de Paralympics van Sidney 2000, de éénman's bootklasse van de Paralympics. De grootste vloot vindt men in Scandinavie, Engeland, Italie en Australie.

Door het grote succes van de Open Wereld Kampioenschappen met zo'n 70-100 deelnemers aan de start bestaat de kans dat de 2.4mR klasse ooit een olympische klasse kan gaan worden. Deze droom/ontwikkeling zal grote gevolgen hebben voor de integratie van gehandicapte (top)sporten in de topsport in het algemeen, waar veel over gepraat wordt en minder veel voor gedaan wordt.

12 vt Jol 110 jaar oud

Het ontwerp uit 1913 van de Engelsman George Cockshott was het resultaat van een prijsvraag voor een zeil- en roeijol van twaalf voet lang, die dienst kon doen als wedstrijdzeilboot en bijboot voor grote jachten. De 12-voetsjollenklasse heeft sinds haar instelling als nationale eenheidsklasse in 1914, ook vele jaren internationale erkenning genoten, in 1920 en 1928 zelfs als olympische klasse.

De 12-voetsjol is nog steeds populair; er worden jaarlijks drie tot vijf nieuwe jollen gebouwd. Die populariteit is vooral toe te schrijven aan het klassieke karakter van de bouwwijze: blank gelakte, overnaads geklonken gangen van mahonie- of cederhout.
Er wordt nadrukkelijk naar gestreefd om de jol zo authentiek mogelijk te houden. In de loop der jaren zijn alleen wijzigingen in de klassenvoorschriften aangebracht die de veiligheid bevorderen en al te grote ongemakken in het gebruik opheffen. Dat heeft ook het plezierige gevolg dat goede oude jollen in wedstrijden gelijkwaardig zijn aan goedgebouwde nieuwe jollen. Inmiddels zijn er 250 geregistreerde 12-voetsjollen en wordt er nog steeds zeer actief wedstrijd mee gezeild. In wedstrijden mag alleen of met zijn tweeën gevaren worden.

De Twaalfvoetsjollenclub bevordert het zeilen in de 12-voetsjollenklasse. Om het wedstrijd-zeilen in de jol te stimuleren, is ons land verdeeld in drie regio’s met ieder een regiocommissaris. Ook staat in de regio’s een aantal ‘personal coaches’ de (nieuwe) leden bij met raad en daad over boot- en zeiltechniek.
De klassenorganisatie heeft een ledenbestand van ongeveer 325 leden, waarvan meer dan 125 actieve wedstrijdzeilers. Maar ook belangstellenden zonder jol zijn van harte welkom om lid te worden van de klassenorganisatie.
Leden ontvangen twee keer per jaar het bulletin. Hierin staan wedstrijdverslagen, technische zaken, activiteiten in de regio’s en andere belangrijke zaken voor de leden. Ook is er een vraag- en aanbodrubriek van jollen in opgenomen.

De 12-voetsjol is een graag geziene gast bij belangrijke nationale wedstrijdevenementen zoals de Kaagweek, het Holland Weekend in Loosdrecht, de Sneekweek en de Alkmaar Open. Jaarlijks organiseert de Twaalfvoetsjollenclub het Nationale
Kampioenschap waar zo’n 45 tot 60 deelnemers aan meedoen.
Naast het kampioenschap organiseert de Twaalfvoetsjollenclub een aantal klassenevenementen waaronder het Pinksterevenement op de Kaag en wedstrijden van de GWS op het Pikmeer bij Grou.

40 jaar J22

De J22 is een zeilboot, ontworpen door Johnstone in 1983. Sinds het een internationale ISAF-klasse is, zijn er meer dan 1.600 boten gebouwd. Er zijn circa 65 vloten in 18 landen. Tijdens de wereldkampioenschappen in 2004 deden er 130 boten mee. De boot kent een breed publiek: van jong tot oud en van amateur tot profzeiler. De J22 heeft anno 2000 de grootste kielbootvloot van Nederland.

De Internationale J/22 is een populaire eenheidsklasse van kajuitboten met een vaste kiel. De boot heeft een niet overlappende fok, grootzeil en een relatief grote spinnaker waarmee in de ruime windse en voordewindse rakken geplaneerd kan worden. Het eenvoudige kajuitinterieur bestaat uit twee banken in de middensectie en een punt waar geslapen kan worden. Vanwege het wedstrijdkarakter is er geen luxe zoals een toilet of kombuis. Groot voordeel van de boot is dat deze eenvoudig te hijsen is met een hijsstrop in de kajuitingang. De boot kan vervoerd worden op een enkelassige trailer achter een middelgrote personenwagen.

De J22 is een zogenaamde onzinkbare boot door de drijftanks in de boot.

Tijdens wedstrijden moet de boot voldoen aan de klasseregels. Een van de klasseregels zegt dat het maximale bemanningsgewicht 275 kg mag zijn. Dit leidt ertoe dat er boten zijn die met drie of vier bemanningsleden varen. De taakverdeling is doorgaans een stuurman, grootzeiltrimmer, fok en spinakertrimmer en tacticus. In het geval er met drie personen wordt gevaren is de stuurman tevens de grootzeiltrimmer. De doorgaans grote vloten (40+ boten) tijdens de klasse-evenementen leiden ertoe dat er in het veld weinig ruimte is om vrij te varen. Hierdoor is de klasse niet alleen een (wind)tactische klasse, maar dient er ook strategisch gevaren te worden.

In de vloot zijn er wereldwijd wedstrijdzeilers actief. Sinds 1995 zijn de wereldkampioenschappen elke 5 jaar in Nederland. De laatste keer was in 2020.

Behalve voor fleetracen is de boot ook populair voor matchracen. De boot is meerdere malen gebruikt voor open Nederlandse kampioenschappen matchracen en ook voor het Rolex International Women's Keelboat Championship