10 aug. 2024
En dat is negentien. Niemand won zo vaak op de Sneekweek als Thijs Kort. Het lukte hem al op de voorlaatste dag van de 87ste editie.
Hij vestigde het record in een Zestienkwadraat, uitgerekend met zijn veertienjarige zoon Roan. Thijs Kort schreef geschiedenis, maar de geleverde prestatie moest kort na de wedstrijd nog indalen. ,,Het is leuk en het is bijzonder om recordhouder te zijn. Maar ik ben vooral blij dat ik weer met plezier zeil.” Want dat was de Drachtster een tijd geleden kwijtgeraakt. Het zeilen maakte minder bij hem los dan in de jaren ervoor. Maar sinds hij met zijn zoon een zeilboot deelt, is dat plezier teruggekeerd. ,,We vormen een ijzersterk team.”
Roan zeilde een keertje mee op het Pikmeer. ,,Het waaide behoorlijk hard en Roan hing met zijn 39 kilo vol in de trapeze. Dat is nog maar twee jaar geleden.” Het duo won vorig jaar op het Snitser Mar ook de Zestienkwadraat-klasse en was deze uitvoering zelfs oppermachtig: drie dagzeges en een derde en vierde prijs. Nog voor de slotrace zijn vader en zoon Kort niet meer in te halen.
Yska Minks, ook uitkomend in de Zestienkwadraat – voor zeilboten met een grootzeil van 12 vierkante meter en een fok van 4 vierkante meter; opgeteld 16 kwadraat – deelde tot vandaag het record met Kort met 18 Sneekweekzeges. De 47-jarige Kort herinnert zich zijn eerste overwinning nog goed. Dat was in 1989, samen met zijn broertje Erik. ,,Ik was twaalf, hij tien. Die zege vergeet ik nooit meer.”
Echtgenote Willy en dochter Lieke (16) sluiten bij het gesprek aan tafel aan. Lieke is zojuist samen met schipper Erik Groeneveld in dezelfde klasse derde geworden. Moeder Willy wás een actief zeiler. ,,Ik ben uit de boot gedrukt door hem”, zegt ze met een knipoog, wijzend op haar zoon. Terwijl ze nagenieten aan een van de picknicktafels op het steeds drukker wordende horecaveld, lopen Karst en Nienke Doevendans voorbij. Ze hebben een koekenpan bij zich.
Na tien jaar Sneekweek neemt Karst Doevendans afscheid als voorzitter van het organiserende KWS. En dan te bedenken dat hij nooit een actief zeiler is geweest. ,,Ik ben eigenlijk een bootjesvaarder”, zegt de 61-jarige Sneker. ,,Alles geleerd van Vester Jorna en mijn oom Joop Doevendans.” Beide leermeesters leven niet meer. Ze missen daarom het eerbetoon dat Doevendans vrijdag ten deel viel: hij werd benoemd tot de Schipper in de Orde van de Sneker Pan en is hiermee de 69ste Panschipper.
Maar bescheidenheid siert de mens. Want hoe eervol de uitreiking van de oorkonde en de koperen koekenpan (,,we moeten er thuis nog een plekje voor uitkiezen”) ook is, ,,we doen deze klus echt met een hele grote en trouwe groep mensen.” Doevendans voerde een bestuur van zeven aan. ,,Met hen zijn we verantwoordelijk voor een grote vrijwilligersorganisatie die ervoor moet zorgen dat de zeilsport leuk en laagdrempelig blijft.”
Het woord valt regelmatig: leuk. ,,Vrijwilligers zijn zo ontzettend belangrijk. Ze doen hun werk vrijwillig, maar om te voorkomen dat het vrijblijvend wordt, moet hun werk wel leuk blijven.” Een gezellige nazit, smakelijke catering en goede opleidingen en trainingen: dát zijn onmisbare schakels in de ketting die de boel bij elkaar houdt.
Met de koekenpan stevig vast, maakt de Panschipper woensdag zijn ererondje. Op het dek van startschip Roekoepolle zwaait hij, zoals de traditie dat vraagt, met zijn pan naar het publiek langs de kades en op de bootjes. De Sneekweek-toeschouwers zwaaien terug. En alle boten met een toeter groeten toeterend ook terug.
Timo Weda vaart op het startschip mee. Hij is als bestuurslid verantwoordelijk voor de pr. Een breed begrip. ,,Zorgen dat het zeilen voor deelnemers en publiek aantrekkelijker wordt”, is de kern van zijn takenpakket. ,,Want zeilen is hartstikke leuk om te doen, maar niet zo toegankelijk om te volgen. Daar valt nog genoeg winst te boeken.” Weda die vijf jaar geleden zijn gelijknamige communicatiebedrijf verkocht, refereert aan de Olympische Spelen. Daar is de zeilsport langs de kant en via de televisie goed te volgen, dankzij een mediasysteem waarbij de boten met gps-trackers worden uitgerust.
Dat zijn kostbare investeringen, weet Weda. ,,Met de hulp van sponsoren is zoiets in de toekomst hopelijk mogelijk.” Tot die tijd roeit de KWS met de riemen die het heeft. ,,Ons persteam maakt elke dag goed bekeken videojournaals.” De wedstrijdleiding houdt palavers: informatiemomenten waarop de deelnemers worden bijgepraat over de weersomstandigheden en veranderende starttijden. Op de Gossepalenbaan, een deel van het Snitser Mar dat vlak langs de wal van het Starteiland ligt, worden sinds vorig jaar meer en ook kortere wedstrijden gevaren. Beter te volgen voor het publiek op de kades.
Woensdag is het kijkspel al vroeg begonnen. De zeilboten starten allemaal een uurtje eerder, zodat het meer op tijd beschikbaar is voor de SKS-vloot. Want vandaag moeten Sneekweek en SKS het Snitser Mar delen. Het Starteiland beleeft daarom zijn drukste dag. De rij voor de opstap naar het pont aan de Kolmarslân wordt kort na het begin van de middag langer en langer. Vele honderden bezoekers die maar blijven komen.
Thijs Kort en zijn familie zijn dan allang gefinisht. Morgen de laatste dag. ,,Top vijf”, zegt zoon Roan die de Sneekweek volgend jaar weer met zijn vader vaart. Het record uitbreiden naar twintig Sneekweekoverwinningen? ,,Dat is niet het doel”, vindt Thijs Kort. ,,Samen met mijn zoon zeilen. Daar gaat het voor mij om.”
Foto's: Eize Hoekstra
