Terwijl Kim Abma en Fenna Donker met vier dagzeges op rij onbedreigd naar hun eerste gezamenlijke Sneekweek-zege zeilen, levert Zeekinkankonkliaantje in de subtop ook strijd.
Zeekinkankonkliaantje, geen puntenwaarde bij Scrabble; het is de naam van de nieuwe Schakel van Gert-Henk Bakker en Amerens Schurer. Ze kochten de zeilboot onlangs voor hun kinderen maar die zeilen deze Sneekweek nog in de Flits. En dus grepen Bakker en Schurer hun kans, zeilfanaten die ze zijn. In een sterk bezet veld van ruim dertig deelnemers vaart het echtpaar inmiddels om de dagprijzen. Achtste, vierde en dertiende werden ze. Het levert vooralsnog een elfde plaats in het tussenklassement op, met nog twee wedstrijden te gaan.
Bakker en Schurer zijn vaandeldragers van de Friese zeilsport. Altijd is het water dichtbij. Geen Sneekweek slaan ze over. Zodra de lente op de deur klopt, begint de motor van hun Kiss And Hug, een riante kajuitzeilboot, te ronken. Na de Sneekweek vertrekt de familieboot, met naast vader en moeder ook de kinderen Ilse en Jilles, naar Zeeland of de Duitse Waddeneilanden. ,,Dat hangt een beetje van het weer af”, zegt Bakker.
Strijden om het eindklassement in de Schakel-klasse is onbegonnen werk. Ze sloegen de eerste race over en dat leverde maar liefst 33 punten op. Ter vergelijking: de koplopers Abma en Donker verzamelden tot nu toe slechts vier punten. Zo weinig mogelijk punten behalen, daar gaat het bij het zeilen om. Amerens Schurer: ,,Onze dochter Ilse wil de Sneekweek dit jaar nog met haar neefje Lars zeilen in de Flits. Volgend jaar is ze zestien en stapt ze over naar de Schakel.” Vader en moeder varen de Schakel met de onmogelijke naam Zeekinkankonkliaantje deze week voor hen in.
Ilse steekt haar hoofd uit de kajuit. Ze is net gefinisht in de Flits A. ,,Een drietje”, zegt ze tevreden. Twee plekken hoger dan Gijs Neijenhuis, haar vriendje met wie ze volgend jaar in de Schakel-klasse aantreedt. Broertje Jilles eindigt als zesde in de Flits B. De familie Bakker-Schurer staat symbool voor veel andere echte zeilfamilies die de jachthavens van het eiland in het Snitser Mar vullen: pure zeilliefhebbers bij wie de liefde voor zeilen generatie op generatie is doorgegeven.
,,Zeilen is een sociaal gebeuren”, zegt Schurer. ,,Rond en ook op het water. Want zelfs tijdens de wedstrijden helpen de zeilers elkaar.” Echtgenoot Gert-Henk knikt: ,,Deze boot is nieuw voor ons. Dat is dus wennen. Maar onderweg krijgen we regelmatig advies. Het helpt ons om de boot beter te begrijpen.” Het gesprek aan boord gaat over in een jargon dat iedere vaste Starteilandgast snapt, maar waar de toevallige bezoeker geen chocola van maakt. Vuile wind, de hoogte niet halen, het veld verkennen, de schootspanning staat te strak, trimmen... Zolang de Bakkers en Schurers het maar snappen.
Zeilen, aldus Amerens Schurer, is in meerdere opzichten een leerschool. ,,Als jonge stuurman of -vrouw leer je bijvoorbeeld verantwoordelijkheid te nemen. Omdat je goed voor je boot moet zorgen. En, wanneer je niet alleen vaart, hoe je op anderen in de boot moet passen. Dat zijn waardevolle lessen waar je de rest van je leven veel aan hebt.”
Met z’n tweetjes in de boot: is dat net zo’n relatietest als samen een tent opzetten? Bakker: ,,Haha, dat valt mee hoor. Bij ons gaat dat prima. We kennen elkaar door en door.” Schurer: ,,Ik ben bloedfanatiek en soms moet Gert-Henk me even corrigeren.” Bakker: ,,Rustig aan, zeg ik dan.” Schurer: ,,We zijn het ook wel eens oneens hoor.” Bakker: ,,Maar we vliegen nooit uit de bocht. Het moet wel leuk blijven.”
Het is dinsdag betrekkelijk rustig op het Kolsmeerland, de oorspronkelijke naam van het Starteiland. Op de camping en camperplaatsen is nog plek, de pont brengt slechts plukjes mensen heen en weer en op het terras van het restaurant blijven een groot van de dag veel stoelen en tafels onbezet. Dat is woensdag wel anders. Want dan is de Sneekweek traditiegetrouw in de ban van Hardzeildag. Met vele duizenden extra bezoekers op het eiland die een behoorlijk festivalgevoel opwekken. De zeilfamilie heeft er zin in. ,,We starten vroeg en hebben ’s middags alle tijd om de veertiende verjaardag van Jilles te vieren.”
Dat gebeurt aan boord van de familieboot, waar het Zeekinkankonkliaantje aan vast ligt. Geen idee trouwens wat die naam betekent. ,,Ik heb het de vorige eigenaar gevraagd, maar die houdt de kaken stijf op elkaar”, zegt Bakker. ,,Als we dat vertellen, zei hij, verliest de boot haar snelheid.” En dat wil je niet.
Foto's: Eize Hoekstra
